تأثیر فعالیت‌های یکپارچه‌سازی حسی- حرکتی در ترکیب با بازخورد برتعادل کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر فعالیت‌های یکپارچه‌سازی حسی - حرکتی در ترکیب با بازخورد بر عملکرد تعادلی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش: در این پژوهش که از نوع نیمه‌تجربی بود، 30 کودک (با دامنه سنی 8-10 سال) با این اختلال انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه خود کنترل، آزمونگر کنترل و گروه گواه تقسیم شدند. در پیش‌آزمون تعادل ایستا و پویای شرکت‌کنندگان، به‌ترتیب با تست لک‌لک و آزمون راه رفتن پاشنه پنجه ارزیابی شد. سپس گروه آزمایش به مدت 8 هفته به‌صورت سه جلسه 60 دقیقه‌ای در هفته پروتکل تمرینات را انجام داد. پس‌آزمون همانند پیش‌آزمون برگزار شد. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کلموگروف-اسمیرنوف، آزمون لون، آزمون باکس، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی ال‌اس‌دی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در متغیر تعادل پویا، هم در تمرین (048/0=P) و هم در گروه (001/0=P) اثرات معناداری وجود داشت. همچنین در متغیر تعادل ایستا هم در تمرین (036/0=P) و هم در گروه  (001/0=P)  اثرات معنادار بود (05/0p£). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین گروه خودکنترل و آزمونگر کنترل با گروه گواه در تعادل پویا و تعادل ایستا تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین در مقایسه بین دو گروه خودکنترل و آزمونگر کنترل در هر دو مؤلفه تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0p£). نتیجه‌گیری: بنابراین یافته‌های حاضر نشان می‌دهد که فعالیت‌های حسی- حرکتی همراه با بازخورد در قیاس با تمرین صرف می‌تواند باعث عملکرد تعادلی بهتری شود.